Wbrew pozorom w ten sposób (sposób chory) programujemy swój umysł. Uzależniamy nasze poczucie wartości nie od tego, co tkwi w nas samych, ale od spraw zewnętrznych, które przecież nie świadczą o naszej wartości! Chory wzorzec u osób, które mają obniżone poczucie wartości, ale jeżeli działa, to czemu go nie wykorzystać, aby pracował na naszą korzyść?
Jednym ze sposobów są afirmacje. Kilka lat temu w moim przypadku skuteczne było powtarzanie wieczorem: „Otwierają się przede mną nowe, nieskończone możliwości: finansowe, osobiste i … Potrafię z nich korzystać i korzystam, budując na tej podstawie mój majątek, dochód, kontakty z ludźmi”. Działało!
Drugi sposób to zmiana stylu mówienia o sobie i mówienia w ogóle. Oddzielenie mojego JA od zachowań (w pewnym stopniu). Usunięcie słów, które dają poczucie, że nie mam wpływu na to, co się dzieje dookoła…
Podam tylko przykłady:
- Nie mogą => Nie chcę.
- Powinienem => Mógłbym.
- To jest problem => To jest szansa.
- Życie o walka => Życie to przygoda.
- Nie wiem co zrobię => Dowiem się.
- To straszne => Wyciągnę wnioski, nauczę się czegoś.
W pierwotnej wypowiedzi podkreślam, że na to nie mam wpływu. Zmodyfikowana wypowiedź sprawia, że:
- czuję się panem swojego życia,
- moje poczucie wartości jest niezależne od tego, na co nie mam wpływu,
- programuję się patrząc na to, co budzi lęk nie jak na zagrożenie, ale szansę, mechanizm dalszego samorozwoju, doskonalenia…